پیش بینی ابعاد بلوغ عاطفی براساس سبک های والدگری در دانش آموزان دبیرستانی

هدف از این مطالعه، پیش بینی بلوغ عاطفی براساس سبک های والدگری بود. روش پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری در این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دبیرستان های شهر شیراز بود. گروه نمونه مورد مطالعه دانش آموزان نواحی دو و چهار شهر شیراز بود که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. میانگین و انحراف معیار سنی گروه نمونه مورد مطالعه به ترتیب برابر با 16/5 و0/497 بود. ابزار مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامه والدگری آلاباما (فرم فرزندان) و پرسشنامه مقیاس ابعاد بلوغ عاطفی بود. اعتبار این مقیاس ها به روش آلفای کرونباخ توسط محققان مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان برای پیش بینی ابعاد بلوغ عاطفی بر اساس سبک های والدگری حاکی از آن بود که سبک های والدگری مثبت، تنبیه بدنی، مشارکت پدر، اطلاع، اقتدار و نظارت ضعیف برای بلوغ عاطفی در حیطه های(بازگشت عاطفی، ناسازگاری اجتماعی، فروپاشی شخصیت، فقدان استقلال) به ترتیب پنج درصد، پنج درصد،یازده درصد، هشت درصد از واریانس را پیش بینی می کند، اماسبک های والدگری برای ناپایداری هیجانی دارای قدرت پیش بینی معنادار برای نبود. در مجموع نتایج این مطالعه نشان داد که سبک های والدگری به طور معناداری میزان بلوغ عاطفی را دانش آموزان پیش بینی می کند.